Het sluiscomplex aan het westelijke einde/begin van het Spree-Oder Kanaal wordt stevig gerenoveerd. Zoals veel in deze buurt voldoet het niet aan de huidige standaarden maar dat wordt snel ingelopen.
Zo heeft het gehucht Neuhaus een mooie houten ophaalbrug gekregen maar bij de bakker waar wij koffie drinken loopt de klok achteruit en toch op tijd. Ook de bediening is tweeslachtig, de mevrouw is ontwijkend maar ook niet onvriendelijk. Ze komt pas wat los al we haar Poolse schilders, die de voorgevel opknappen, prijzen vanwege hun vlijt.
Thea verneemt van de visserman over hoe het allemaal zo gaat nu. "Ik vang alleen nog maar kleine vissen. De poes achter me bij dat hek zit nu al te wachten tot ik straks terugkom. Nee, in de DDR-tijd ving je hier grote Zander. Nu wordt het malen van water tussen de autoriteiten onderling afgerekend, dus wordt er minder gemalen en dan is er geen goed viswater in de dode arm van de Spree". Simpel toch, he?
Steeds weer sporen van een recent verleden. Enerzijds zonnecollectoren op het dak maar aan de gevel preikt nog een rij isolatoren van stroom/telefoon.
Het rieten dak wordt op de vorst met kunstig vlechtwerk afgemaakt.
In een bushokje is het samen gezellig wachten, ik hoor geen gemopper. Op mijn vraag waarom er een bordje verwijst naar een sirene, je hóórt zo'n ding toch en je hoeft hem niet te zien!? krijg ik een ontwapenend antwoord. "Jongeman, als je de alarmknop wilt bedienen, moet je toch weten waar ie zit! " Jazeker, ieder die onmiddellijk actie wenst drukt op die knop en dan komt als eerste de brandweer. Heerlijk...
We strijken neer in hotelletje, het enige in ruime omtrek. Er is een eindeloze hoeveelheid volkse muziek uit de 50er jaren te horen bij de gezellige middag-met-diner voor zaal vol senioren. We voelen ons met het uur jonger worden. "Tegen half acht zullen ze vertrekken, dan zullen we ons meer om de hotelgasten bekommeren" vertelt de waard...
Erg flexibel is men hier niet, wel duidelijk en rechtlijnig. Wifi? Nee? Gibts hier nicht. Terwijl het stevig in de lucht is. De senioren-meute is vertrokken maar de 16 hotelgasten mogen buiten, op de tochtige parkeerplaats bij een graad of 16, eten. Ach, er valt nog veel te leren en we hebben nog een boel extra kleding bij ons ...
Aanvulling: als we later aandringen op een binnen-eetplek wordt met enige tegenzin een tafel ontruimd die al voor het ontbijt was opgemaakt. Toch loopt het verder goed en worden we vriendelijk verder geholpen. Eind goed, al goed...
BeantwoordenVerwijderen