Samenvatting

Anders dan bedoeld een reis beëindigen, vreemd en ongewoon. Ineens thuis, een vriend hoort ineens bij goede herinneringen en hoogzomer thuis met een belangrijke verjaardag voor de deur: 17 juli.
Al met al in 26 fietsdagen 1617 km gefietst, gemiddeld 62 per dag. Daarnaast 6 dagen om wat rond te kijken. 6 Dagen op een camping gestaan en 26 in hotels of wat daar voor doorgaat (soms).
Gevoel dat het niet steeds comfortabel te fietsen was maar erg vaak juist wel, bijna té comfortabel. Nu de jaren beginnen te tellen, wordt het zaak een volgende keer minder bagage mee te nemen. De tent en kookspulletjes zullen dan thuis blijven, waarschijnlijk.
De "techniek" heeft zich zeer goed gehouden, geen brokken, geen lekke band, helemaal niets! Minder geslaagd was Thomas' ervaring met het nieuwe zadel, nog nooit zoveel last gehad met het zitvlak. Dat moet beslist verbeteren.
Op bezoek gaan bij "de ooster-buren" is een totaal andere ervaring dan we gewend waren; niet spannend, niet op voorhand interessant. Ook wij, als fietsers zijn niet bijzonder. Langs deze gebaande paden en met deze routeboekjes rijden vele fietsers, soms te veel.
De steden en dorpen zijn stuk voor stuk interessant, en er zijn er erg veel. De dichtheid is zo groot, je zou er moe van worden :-) Het hele traject is steeds weer doorspekt met verwijzingen naar wantoestanden, WO 1 en 2, foute regiems, politieke en sociale ongelijkheden. Gedeeltelijk en selectief herstel van oneindig veel schades. Het boek, In Europa van Geert Mak, zal alsnog gelezen moeten worden.
Al met al, zeker een geslaagde tocht, goed om weer dankbaar thuis te zijn en terug te zien op een mooie eerste helft van 2014.

2/7, vanuit Praag op weg naar huis

Een vertrekdag is altijd rommelig. Je bent met je hoofd al bijna weg.

De trein gaat pas om 18:29 dus kunnen we mooi alsnog een dag in een museum rondhangen. Na veel afwegerij valt de keuze op de National Gallery In Prague, maar zie daar maar eens te komen. Steeds weer blijkt dat we thuis behoorlijk verwend zijn met allerhande voorzieningen. Ondanks de riante internettoegang die ons hotel biedt, kost het me veel (verkeerd getime-de) tijd om het punt op de kaart te zetten. Nu het vervoersmiddel nog, te voet wil ik niet, met de metro kom je tot op 1,5 km, met de tram gaat vast beter, maar welke? Ongeduldig geworden ga je dus maar het eerste stuk met de metro en doet onderweg een goede tramkaart op. Leuk opgelost; maar je moet wel de goeie kant oprijden. Enfin, om half één zitten we aan de koffie met lekker lokaal hapwerk. Eigenlijk niet slecht, toch?

Nou, er was natuurlijk allerhande fraais te zien. Middeleeuwse en vooral Christelijke kunst. De (zuid-) Brabanders ontbreken niet, Rubens, Breugel en zo.

We trammen weer terug, gaan onze fietsen en bagage halen en WANDELEN naar het station.  Ja, zekerheid voor alles en bovendien hebben we zeeën van tijd. Brood en bier ingeslagen, de reis kan beginnen.

Gisteren hadden we al gekeken hoe het zat met de toegankelijkheid van de perron's. Ja hoor liften, voor zover niet buiten dienst.

Vandaag toch nog wat leven in de brouwerij: tot een kwartier voor vertrek is het vertrek-perron niet bekend! Slim eigenlijk, dan hoef je ineens ook geen wijzigingen meer door te geven. Tweede verrassing: áls je dan eindelijk weet waar je zijn moet, blijkt dat daar geen lift is, wel een roltap maar Thea weigert pertinent die met de fiets te misbruiken. Trauma, opgedaan bij vroegere vlaag van overmoed. Tillen dus, niet leuk. De wagon inhijsen wordt ook een feest met een bepakte fiets, maar goed: het resultaat telt en dat is prima.

Onbekommerd vertrekken we, maar binnen 2 minuten staan we 40 minuten stil. Heerlijk toch dat we geen aansluiting hoeven te halen!

De trein volgt voorlopig dezelfde route als wij fietsten; geweldig leuk om dat terug te zien uit een treinperspectief.

We laten een prachtig tracee langs Moldau en Elbe achter ons, zeker vanaf het spoor gezien...

Wat er van onze nachtrust terecht komt, weet ik niet, maar aan Thea zal het niet liggen!

1/7, rouwbericht in Praag, 0 km

Deze extra luie dag voorzien we ons eerst van een 24-uurs abonnement op het openbaar vervoer. In de praktijk komt dan alleen de voortreffelijke metro in aanmerking want trams rijden schijnbaar op eigen gezag kriskras rond. Onzin natuurlijk, maar ik kom er niet achter zonder goede kaart waar wat naartoe rijdt. Daarnaast zijn er bussen maar daar geldt hetzelfde voor. Eigenlijk is vooral de taal en de aanduiding van plaatsen daar debet aan. Vaak had er net zo goed Chinees kunnen staan, je snapt het niet en kunt het (dus?) niet onthouden.

Enfin, tegen half elf vinden we het Gouden Straatje (Zlata Ulicka). Een mooi oud steegje met historie dat er ook nu nog aantrekkelijk uitziet. Nu hebben ze er hier een handje van om nogal gemakkelijk over te gaan tot het heffen van entree. Toch schiet me € 10 p.p. echt in het verkeerde keelgat. Ik heb op de foto al voldoende gezien, eigenlijk wil ik ieder die naar die prent kijkt uitnodigen om 1 € over te gaan maken, op mijn rekening wel te verstaan. 

Nou komt een ongeluk zelden alleen, zo ook nu. Ik word gebeld dat onze goede vriend Toine is overleden, toch nog plotseling. Voor ons is dit aanleiding om huiswaarts te willen gaan. M.a.w we breken de trip af, informeren op het hoofdstation en besluiten morgenavond met de doorgaande nachttrein met fiets en al naar Nederland te gaan. Einde van de trip, terug naar de soms harde werkelijkheid. 

Morgen nog wat aanrommelen maar vandaag viel eigenlijk het doek al.