Mijn tekenbeet die we 8/6 ontdekten, ziet er nog steeds actief uit dus via de apotheek toch maar een arts geraadpleegd. "Niks aan de hand, maar zet wel even de wekker op. Over 2 maanden zien of daar een, moeilijk waarneembare, kring te zien is".
Gerustgesteld verder maar km's zitten er vandaag niet in. Door de bosrand fietsen is weliswaar koel maar ook zeer vermoeiend. Zo belanden we in Kloster Michaelstein. Al jaren is er geen kloosteractiviteit maar door allerhande eigensdoms-overdracht is het complex in stand gebleven. Momenteel is het thema vooral muziekinstrumenten en die zijn er in vele soorten.
Andere optie dan door het bos is veel korter over een profinciale weg. In Blankenberg nog een prent geschoten van 2 Wandergezellen. Dat phenomeen bestaat nog steeds. Een bijdrage vanwege de foto in de reiskosten wordt overigens wel zeer op prijs gesteld.
Verder gaat het naar Thale. Het heeft een hoog Valkenburggehalte omdat er allerhande attracties zijn bovendien lopen ook hier allerhande heilzame sappen uit de rotswanden. Voor ons is het inmiddels wel wat te laat, zo is het DDR museum en het Huttenmuseum al dicht. Met een lift naar de Hexentanzplatz of de Rosstrappe is ook geen optie meer. Beide plekken koesteren zich in aansprekende sagen waar ik verder niets mee heb maar het verkoopt goed en er is eigenlijk niets mis mee.
We betrekken een trekkershut op de centraal gelegen Kloster Camping Thale, diep in ons hart hopen we op een heftig onweer vannacht zoals verderop in Dld plaatsvond.
Al met al een dag met gemengde gevoelens, maar het is goed ook daarvan te genieten.
Intussen is het donker geworden en treffen we bij thuiskomst een buurman aan, Dimitri noem ik hen. Hij woont in de naastgelegen trekkershut en verblijft hier sinds 1 mei. Hij werkt voor een grote firma, Strabag, aan de wegenbouw hier. Gaat eens per week naar zijn vrouw in Kassel en zo verlopen de jaren tot zijn volledige tevredenheid. Overigens betwijfelt hij of ie de 70 ooit haalt. Eigenlijk oneerlijk verdeeld want het is een beer van een kerel die heel wat aan kan. Afkomstig uit Kazakstan mocht ie als 18 jarige Dld in. "Oude regeling nog uit de tijd van Catharina" vertelt hij. Daarginds zijn allen inmiddels vertrokken, er was amper te leven. Hij vertelde hoe ze daar de winter doorkomen: 3 maand onder 2-3 meter sneeuw op nabij opgeslagen voorraden overleven en via tunnels je beesten te eten geven. Een feest is anders!
We voelen ons ineens super de luxe! Het is wassende, bijna volle, maan, af en toe een lichtflits. Morgen toch iets koeler?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten