9/6, naar Wernigerode, 38 km.

Mooie uittocht was dat toen vanochtend al die motorrijders vertrokken. Al dat geronk heeft iets bijzonders, alsof een familie afscheid neemt.

We vertrekken keurig volgens de R1 route, met regelmatig stevige klimmetjes en afdalingen die teleurstellend verlopen omdat het wegdek geen hoge snelheid toelaat. Voeg daarbij dat het van lieverlee weer ruim 30º wordt en er een stevige oosten wind waait, dan kun je je indenken dat we graag een paar stukjes afsnijden. 

De voormalige grens tussen oost- en west Duitsland [tussen Bad Harzburg en Ilsenburg] passeer je bijna ongemerkt, ofwel: niets van te zien. Het grensriviertje, de Ecker, scheidt nu de deelstaten Nieder Sachsen en Sachsen Anhalt.

In het dorp Drübeck staat de St. Vitus Klosterkerk met daarin een bijzondere sculptuur, een eiken Jezus van 6,5 m! [De foto mankeert nu voorlopig nog want breng maar eens een toestel-foto naar je blog zonder computer...]

Even na 2-en rijden we een sprookjesachtig Wernigerode binnen en capituleren voor de mogelijkheden van de vele hotels. Op naar hotel Zur Post.

Na de her-ordening van zaken gaan we nog "wandelen". Het slot alhier ligt flink hoog en zo hoort dat! Geen slot met ridderverhalen maar die van meer recente Kaiser's en zo. De sfeer van de eettafel schetst hopelijk wat ik bedoel.
De 2e foto geeft op een schilderij een krampachtige poging weer van de RK kerk om hun aardse bezittingen na de reformatie terug te claimen van de Protestanten.
Het Schloss schept meer associaties voor me. Mijn ouders liepen hier in de dertiger jaren vreugdevol vertier te vinden. Geholpen door "Reisemarken", die waren 3 keer zoveel waard, hadden ze het ongetwijfeld naar hun zin. Nu lijden wij ook niet echt dus zet de traditie zich een beetje voort.

De stad ziet er goed uit, beetje toeristisch, de etalage toont mooie dirndel kledij maar we zien er geen burger in lopen.

Het weerkaartje ziet er ook al goed uit, afgezien van wat onweer, is een temperatuurdaling eigenlijk best welkom.